Po e vret raportin duke dashur ta shpëtosh atë. Prandaj, ndalo ruajtjen e paqes me çdo çmim.
- ndihmeperburra
- Feb 4, 2020
- 2 min read
Updated: Apr 11, 2020
Kemi dy instikte natyrore kur ndeshemi me zemërimin - luftën ose largimin, sulmin ose tërheqjen. Shumica prej nesh nuk do që të luftojmë, megjithëse në disa marrëdhënie luftimet e vazhdueshme në të vërtetë zëvendësojnë mungesën e intimitetit të vërtetë. Por shumicën e kohës, ne mundohemi të shmangim konfrontimin, qoftë duke ngulfatur ndjenjat, ose thjesht duke iu dorëzuar kërkesave të partnerit tonë.
Përgjigja e parë është vetëvrasja emocionale. E dyta quhet qetësim. Ju jepni pak më shumë e pak më shumë e pak më shumë akoma territorin tuaj për të ruajtur paqen. Dhe me secilën fetë të njëpasnjëshme që heq dorë, zemërimi yt rritet edhe më shumë. Ju bindni veten se jeni i dhembshur dhe mirëkuptues, se marrëdhëniet kanë të bëjnë me kompromisin dhe akomodimin, që ne duhet të zgjedhim betejat tona, dhe se kjo thjesht nuk ia vlen. Por humbjet tuaja vazhdojnë të grumbullohen.
Ajo që po ndodh vërtet është se po e stërvitni partnerin tuaj për të mosrespektuar kufijtë tuaj, sepse i keni bërë ato të përshkueshme dhe të parëndësishme. Është e pamundur (përveçse në situata abuzive) që partneri juaj dëshiron t'ju bëjë të pakënaqur. Por nëse nuk ankoheni, pakënaqësia juaj, e cila mbetet e pashprehur, nuk është as bëhet çështje.
Flisni për atë që ju intereson. Thuaj jo nëse nuk të pëlqen. Njihuni me shkelësit e marrëveshjeve tuaja dhe mos u dorëzoni kurrë. Kufijtë e fortë për të dy partnerët e bëjnë marrëdhënien tuaj më të fortë, jo më të dobët, sepse ka më pak shkelje rreth e rrotull.
Ndërsa mendoni se po qaseni me depërtim, mençuri dhe mirëkuptim, ajo që po ofroni ndjehet më shumë si gjykim, etiketim dhe faj.
Një paqe e blerë me vetëmohim nuk është aspak paqe. Thjesht vdekja e ngadaltë e maskës së shpirtit si qetësi. – Thomas G. Fiffer
Comments